دختر عزیزم سروه جان! دردهای زیادی در دنیا وجود دارد و قطعا هر کسی در زندگیش کم و بیش آن را تجربه می کند. غم هایی که تا مدت ها روح و روان آدم را می رنجاند. باید برای التیام و فراموشیش وقت گذاشت.

دختر عزبزم می دانی... گذر زمان خیلی خوب است، خیلی زخم ها را درمان می کند و اشتباهات را جبران می کند. خصلت انسان ها را تغییر می دهد و به تجربیاتشان می افزاید، از خامی درشان می آورد.

آدم هایی هستند که در زندگیشان گوشه ی قلبشان زخمی دارند؛ این زخمها با هر تلنگری جان می گرد بی هوا درد می کند... از روز اول هم بیشتر درد می کند.

این زخم ها تا پای جان آثارش می ماند... 

خدا کند ما جز این آدم ها نباشیم آنها در زندگیشان بسیار درد کشیده اند و رنجش های زیادی داشته اند، روزهای سختی را گذرانده اند.

دختر عزیزم؛ نازنینم!

آهوی قد بلند مامان! از همه ی این ها که بگذریم؛ دردی هست که خیلی عذاب آوراست و آن دلتنگی است! 

بله دلتنگی، واقعا زجر آورست.

به هر قلبی که رو کند غمگین و ویرانش می کند.

خدا کند که هیچ دلی اسیرش نشود دل که تنگ شود دنیا به این بزرگی تنگ می شود. هیچ چیز و هیچ کس به رویت نمی خندد.

دلتنگی بدترین و دردآورترین دردهاست، قلبی که مالامال از این درد باشد خیلی بزرگ است.

دختر عزیزم نگران نباش ما آدم ها خیلی قدرتمندیم، از پس این دردها بر می آییم. هر طور شده گلیم مان را از آب بیرون می کشیم. بله این طوریهاست که به ما اشرف مخلوقات می گویند...